Oh nee!!

Op een best mooie dag werd ik wakker naast mijn broertje Joris op mijn campingbedje in de tent. We moesten vroeg opstaan, want we gingen de vouwwagen (dat is een kar met een tent die je kan uitklappen) inklappen om na vier weken vakantie naar huis te gaan. Joris en ik hadden allebei vrienden gemaakt dus die gingen we gedag zeggen. Eva en ik hebben nog even nummers uitgewisseld en Joris en Hugo die zeiden gewoon doei!  Toen vertrokken we.  Na een uurtje reden we de rondweg van Parijs op. Toen we door Parijs reden, zagen we de Eiffeltoren en in de verte de Sacre Coeur. Parijs was mooi en groot met veel mooie gebouwen. Maar op de A1 van Parijs naar Lille gebeurde het…. 

De auto stond stil! We stonden inmiddels op een afrit van de A1 alleen daar was het levensgevaarlijk! Veel auto’s deden voorzichtig en gingen in de linkerbaan rijden. Maar sommige (ook vrachtwagens) deden gewoon terwijl ze onze vouwwagen en auto al tien meter van te voren hadden gezien, alsof ze hem pas 2 meter ervoor hadden gezien! Ik vond het wel heel spannend. Wij stonden dan wel achter betonblokken, maar alsnog voelde ik me niet veilig. Mama en papa waren de hele tijd aan het bellen voor hulp. Een keer kwam er een politie langs die ons zag en hij reed gewoon door! Uiteindelijk is het mama en papa gelukt om iemand te bellen die kon komen dus werden we na een uur of 2 met een sleepwagen opgehaald en naar een depot gebracht. Om daar te komen moesten we door een stuk van Parijs waar het niet bepaald echt gezellig was. Het was een soort gebied waar je vaak bestolen werd. We zagen politie die iemand hadden gearresteerd. Na een half uur rijden in een truck zonder airco (bloed heet!) kwamen we bij het depot. In het depot stonden allemaal auto’s met of zonder schade. Het was er dus  niet heel schoon. Overal lag olie. Gelukkig was er een redelijk schone wc. Papa en mama stonden daar naar een garage te bellen om ons te komen halen en de auto te repareren, dus ik heb maar even rond gekeken. Ze hadden 2 honden, een herdershond (mannetje) en een andere zwarte hond (vrouwtje) en dus raad je het al ze waren de hele tijd bij elkaar (en waarschijnlijk krijgen ze over een of twee maanden (ik heb geen idee) puppy’s). Rond 6 uur ‘s avonds kwam er een knakker met een mini sleepwagen. Daarmee kon alleen de auto weggesleept. Daar hadden we niets aan, want de vouwwagen moest ook mee! Uiteindelijk om 10 uur kwam er een megatruck en de vouwwagen en auto konden allebei mee! We hebben de belangrijkste spullen meegenomen, want wij gingen met een taxi naar het hotel dat de ANWB voor ons had geregeld. De taxi was cool uitgerust met WiFi, open dak en  tafeltjes achterin! Toen wij bij hotel Campanile aan kwamen, was onze auto en vouwwagen op weg naar een ander depot. We hadden twee kamers op de derde verdieping, kamer 303 en 304. Ik sliep met papa in kamer 304 en Joris met mama in 303. Toen heb ik snel even gedoucht, want vooral mijn voeten waren zwart van de olie van het depot. Terwijl papa aan het douchen was, heb ik de kamer netjes gemaakt, want ja zo ben ik dan wel weer. Om kwart voor twaalf ‘s nachts mocht ik nog heel even mijn berichtjes checken op WhatsApp het waren er niet veel dus ben ik in bed gaan liggen. Papa en ik hebben nog heel even gekeken wat er op tv was (allemaal Frans natuurlijk) dus ik denk dat ik om kwart over twaalf wel in slaap ben gevallen.

 

Wat nu?!

De volgende ochtend werd ik ongeveer om 7 uur wakker van papa’s telefoon wekker. Ik mocht nog heel even op de tablet een spelletje doen (ik doe voornamelijk Minecraft), toen moest ik me aankleden want je kon maar tot negen uur ontbijten. Beneden in het restaurant moest ik een dienblad pakken en mocht alles pakken wat ik wilde. Dat was een beetje raar want ik ben nog nooit in een hotel geweest.Oké 1 keer maar toen was ik 2! Dus dat geld niet! Ik heb trouwens ook nog nooit met autopech langs de weg gestaan of met een taxi geweest. Ik heb twee croissantjes met aardbeien jam een bakje cornflakes met melk en 2 glaasjes appelsap genomen. Na het ontbijt zijn we even buiten gaan kijken, er was niet veel te zien dus zijn we weer naar binnen gegaan. Op de hotelkamer hebben we 2 uur zitten wachten op nieuws of de auto al bij de garage was, geen nieuws. Mama en papa hebben weer de hele tijd gebeld en ze zijn naar de receptie gegaan. Daar zijn ze dit te weten gekomen: de auto van ons is nog niet bij de garage, maar nog bij het tweede depot. We hebben nu toch nog een nachtje bijgeboekt. Beide kamers (304 waren we eerst kwijt). Omdat we niet de hele dag in een hotelkamer wilden zitten zijn we naar de winkel gegaan. Daarna gingen we met de metro (mijn eerste keer) op weg  naar Parijs. Eenmaal in het centrum van Parijs zag ik eerst de Eiffeltoren niet eens! “Er stond een boompje voor”. We zijn over een brug over de Seine gegaan. We liepen richting de Eiffeltoren maar omdat het warm was gingen we eerst even wat drinken bij “Brasserie de la tour Eiffel”. Ik nam limonade grenadine en Joris wilde niks. We hadden toch nog een flesje drinken voor hem in de tas voor zo meteen. Mama en papa deden lekker simpel Fanta. Na wat lekkere verkoeling gingen we naar de Eiffeltoren. Om de Eiffeltoren stond een heel hek. Dus moesten we door een soort poortje, waar iedereen zijn tas werd gecheckt. En toen stonden we tussen de duiven midden onder de Eiffeltoren. Wat mij verbaasde was dat er zelfs liften waren in die enorm mooie toren. Zelf zijn wij niet naar boven gegaan maar anderen wel. Sommigen mensen gingen zelfs met de trap helemaal omhoog. En voor als je de Eiffeltoren nog nooit in het echt gezien hebt hij is echt heel hoog!  En omdat we het, na de Eiffeltoren kijken, heet hadden, gingen we onder de brug in de schaduw zitten. Er waren hele grote eenden en vergeleken daarbij waren het hele kleine duiven. Een duif was ziek en hij was letterlijk ontploft! Er waren heel veel kleedjes met miniatuur Eiffeltorentjes en dergelijke. Ik heb sommige kraampjes/kleedjes wel acht keer dubbel gezien! Er waren heel veel verschillende kunstenaars.  Je kon je naam in wasco krijgen, met o.a. de Eiffeltoren erin verwerkt. Ook zag ik een karikatuur kunstenaar en die had mr. Bean na getekend! ‘S avonds gingen we op zoek naar een MC Donalds, lekker! Ik had een cheeseburger, frietjes, appelsap, een ijsje en een of ander spelletje. Met volle buik gingen we weer naar de metro om weer terug naar het hotel te gaan. In de metro hebben we gelachen om wat we zagen dit is het lijstje:

• 3 judeska’s van FCkip
• Een jongen met een Mickey Mouse t-shirt en een kammetje in z’n haar (hij had van die hele mini krullen en deed de hele tijd met z’n kammetje door z’n haar) 
• Twee jongens met groen en oranje haar

Bij het hotel merkte ik toen ik m’n schoenen uit deed dat ik een wondje had. Dit kwam doordat ik geen sokken aan had omdat die in de vouwwagen lagen. We hebben allemaal gedoucht. Heerlijk na zo’n dagje Parijs! En toen mochten Joris en ik nog even voor het slapen gaan op de tablet. Ik hoop dat we morgen terug naar huis kunnen…

 

Naar huis?

Ik werd de volgende ochtend weer wakker in een hotelbed. We gingen naar beneden ontbijten. Ik nam ongeveer hetzelfde als gister. Ik had alleen dit keer chocolade cornflakes en dus ook uiteindelijk geen witte melk maar chocolade melk. Tijdens het ontbijt heb ik mijn berichtjes  gecheckt en een gesprek met mijn vriendinnen gevoerd, over dat ik nog steeds in Frankrijk zit. Ik vind het niet meer leuk in Parijs, ik wil gewoon naar huis! De auto is wel bij de garage gelukkig. Maar we hebben al 3 dagen dezelfde kleren aan en alle anderen kleren zitten in de vouwwagen! Papa en mama zijn nog steeds de hele tijd aan het bellen en manieren te bedenken om weer thuis te komen. Maar Joris en ik vervelen ons dood! Mama en papa zijn wel te weten te komen dat de garage of vanmiddag of morgen de auto gaan bekijken, maar ja wij willen vandaag al naar huis!

Jippie! We kregen goed nieuws want als alles goed gaat kunnen we vandaag nog naar huis! Om 12 uur moesten we weer onze hotelkamer uit. Nu zitten we dus in de lobby van het hotel te wachten op een of andere huurauto. Papa belde de ANWB of ze al een auto voor ons hadden, maar ze hadden nog steeds geen  auto gevonden. Dus daar zit je dan… met je spullen (bijna niks dus) in een lobby op een zitzak te wachten op een huurauto. Terwijl die huurauto nog niet eens onderweg is, aangezien ze er nog steeds eentje aan het zoeken zijn. Ik mocht uiteindelijk na even een rondje lopen over de parkeerplaats op de tablet. Ik ben maar een race spelletje gaan doen, want ik wist niks anders. We kregen van de hotel manager een glaasje appelsap en een chocolaatje want we zaten er al 2 uur te wachten.

Om 5 uur zaten we nog steeds in de lobby. Papa kreeg telefoon van de ANWB dat ze een huurauto hadden gevonden. Deze auto met trekhaak stond 70 kilometer ten noorden van Parijs. Papa vroeg aan het hotel of ze een taxi konden regelen voor naar de huurauto. De manager vroeg wat er aan de hand was. Na ons hele verhaal, zei hij dat we dat niet meer zouden redden. Hij gaf ons een gratis overnachting en hij regelde een taxi voor de volgende dag.

Eerst zou er een taxi komen en daarmee zouden we dan in een uur  naar de huurauto rijden. Maar dan moesten we daarna weer een uur terug om de vouwwagen te halen. Maar dat hoeft nu dus niet meer! Ik ben heel blij, maar hoe het nu verder gaat weet ik niet precies. We mochten van de manager ons opfrissen en we kregen avondeten en ontbijt dus dit word het derde nachtje in dit hotel! Joris en ik slapen nu wel samen in een kamer en mama en papa ook samen, want we hebben een familie kamer!!!

Toen we in de kamer kwamen gingen we allemaal even douchen, want van al dat zitten in de hitte (in de lobby was het warm) ga je zweten en dus plakken. Toen mochten Joris en ik even op de tablet (ook al hadden we dat al “even” gedaan). Joris ging op Netflix Dinotrux kijken. Dat is best leuk dat Dinotrux, het gaat over robot dino’s. Ik ging nog even mijn berichtjes checken, want ik denk dat sommige van mijn vrienden wel al denken van gaat Nienke al naar huis? En inderdaad veel berichtjes.

Daarna gingen we naar beneden eten. Ik heb gewoon wat gepakt zoals voor een soort salade: ei, sla, tomaat, komkommer, en als toetje: brownie’s en een drijvend eiland dat is een vla toetje (niet zo lekker). Joris en ik hebben nog even tv gekeken voetbal. Toen nog even buiten zitten in de zon. Daarna met de lift naar boven. Joris en ik keken nog naar de film van Meester Kikker, die is ook heel leuk! Daarna moesten we gaan slapen.

 

Nu echt naar huis?

De volgende ochtend werd ik laat wakker, dus we gingen bijna gelijk ontbijten. Ik at weer hetzelfde als gister dus we waren best snel klaar. Joris en ik gingen een beetje voetbal kijken op de tv tussen de lobby en het restaurant. We hadden voor het ontbijt onze spullen klaar gezet. Dus ik en Joris mochten met onze tassen even daar tv kijken. Er waren twee aardige Nederlandse jongens van 8 en 12 die gingen ook weg want ze gingen naar Spanje. Ik had ze gister al zien inchecken, omdat ik de hele middag in de lobby zat. Dus daar heb ik een beetje mee gekletst. Maar we gaan elkaar waarschijnlijk toch niet meer zien, want zij woonden in Amsterdam. Na heel even wachten kwam de taxi. Het was een mooi zwart Mercedes Vito bus met achterin zes stoelen! (Drie achteruit) Joris en ik zaten naast elkaar en mama en papa ook. Joris en ik wilden perse achteruit zitten, dus zo zaten we ook. Onderweg kregen we snoepjes van de chauffeur. We hadden trouwens een soort V.I.P taxi, want de manager van het hotel had de taxi geregeld voor ons, dus de ramen waren geblindeerd! We gingen naar een soort garage of zo en daar kregen we een witte BMW X1! En dus toen Joris, papa en ik hem zagen zeiden we… DIKKE BMW!!! Papa was niet zo gewend aan een automaat, maar toen we eenmaal onderweg waren merkte hij happy op: “Hey jongens, ik zie hoe hard je hier mag rijden op de voorruit!” Er was ook een schermpje voor de route, met best hard geluid, zo van “nu rechtsaf buigen”! We gingen naar een of ander gebouw (in Parijs) waar we de vouwwagen gingen ophalen. Wat gelukkig kon omdat we een trekhaak hadden. Daarna reden we verder naar de garage, maar we moesten daar wachten, want ze hadden 2 uur pauze. We zijn er deze laatste paar dagen achter gekomen dat dat normaal is en ze dan gewoon niks zeggen en ophangen of zeggen van maak er maar een leuke dag van terwijl je niks weet en hebt. Maar toen we moesten wachten zijn we  naar de MC Donalds gegaan, want we hadden honger! We gingen naar binnen het was niet heel druk maar we moesten even wachten om op zo’n scherm te kunnen bestellen. Na het eten mochten Joris en ik even spelen, maar eerst moesten we naar de wc. De wc’s daar waren raar want als je 1,70 of langer was kon je er over de deuren kijken! Ik ben 1,50 of zo, maar het was wel heel creepy. Gelukkig was ik snel klaar en keek niemand over de deur heen. En gingen Joris en ik opzoek naar de speeltuin! Het was zo’n typisch MC Donalds ding, dus ik kon er niet in staan. Toen ik er uit kwam zag ik dat je er niet met schoenen in mocht. Maar het was zo smerig dat ik me daaraan niet heb gehouden. Maar ja ik had ook geen schoenen aan, want ik had slippers aan en Joris sandalen dus… voor ons gold dat niet! Toen gingen we de auto leeg halen en de spullen die er nog in zaten in de dikke BMW zetten.

Toen konden we eindelijk naar huis… na rijden, rijden en nog eens rijden werd het donker. Mijn vermaak in de auto was voornamelijk op de tablet minecraften, ik heb een hele grote brug gemaakt. En Suske en Wiske’s lezen, naar buiten kijken naar de regen druppeltjes die vielen tot dat we in Nederland weer een MC Donalds zagen. En ja misschien denk je nu van alweer de Mac?! Ja alweer! Er was niks anders en het is lekker! Dus daar zaten we dan het was gelukkig gestopt met regenen. We kregen in ons Happy Meal een soort foto toestelletje in thema van de film Hotel Transylvania. Daarna vertrokken we weer. Mama was in slaap gevallen, papa reed en Joris en ik zaten op de tablet. Om half 10 kwamen we eindelijk thuis aan. Ik was moe en in huis zaten allemaal spinnen en spinnenwebben. We zijn de auto gaan uitpakken in het donker en we hebben nog even wat gedronken. Daarna gingen we allemaal even douchen en heerlijk in ons eigen bed liggen.

Eindelijk weer thuis…

 

Nawoord

De volgende ochtend gingen we de vouwwagen uitklappen en onze kleren en spullen er uithalen de rest van de 2 weken hebben we nog genoten van de vakantie. Papa moest maandag naar z’n nieuwe werk, met mama’s auto want de BMW hebben we terug gebracht en papa’s auto wordt door de ANWB terug naar Nederland gebracht.

Dit verhaal is werkelijk gebeurd. Dit wil ik niet graag nog eens meemaken, maar ik heb wel een avontuur beleefd. 

Nienke Graven, 10 jaar